โดยเฉลี่ยแล้ว โรงเรียนจัดสรรเวลาเรียนประมาณสี่ชั่วโมงต่อสัปดาห์ให้กับโปรแกรมกีฬาเฉพาะทาง ในปีที่ 7-10 เวลานี้จะแบ่งเท่าๆ กันระหว่างงานภาคปฏิบัติและภาคทฤษฎี ในปีที่ 11 และ 12 มีการแบ่งภาคปฏิบัติและทฤษฎีประมาณ 70-30% ภาคปฏิบัติมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาทักษะและระดับความฟิตของนักเรียน ภาคทฤษฎีครอบคลุมหัวข้อต่างๆ เช่น ชีวกลศาสตร์และสรีรวิทยา กฎและยุทธวิธี โภชนาการและจิตวิทยาการกีฬา สิ่งที่การศึกษาของฉันแสดงให้เห็น
มีการอ้างอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับอิทธิพลเชิงบวกของโปรแกรม
ตัวอย่างเช่นแผนกการศึกษาของรัฐ เวสเทิร์นออสเตรเลีย ระบุว่าโปรแกรมกีฬาเฉพาะทางสามารถ:
พัฒนาลักษณะนิสัย สอนทักษะด้านเทคนิค และความมีวินัยในตนเอง และบ่มเพาะความรักในกีฬา […] และ […] ช่วยให้เด็กๆ สามารถแข่งขันในระดับสูงสุดและพัฒนาทักษะในฐานะนักกีฬาทั้งในสนามและในห้องเรียน
แต่ก่อนหน้านี้ไม่มีการวิจัยเกี่ยวกับโปรแกรมเหล่านี้ในโรงเรียนของรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลียเพื่อสนับสนุนการยืนยันนี้
มีเพียง 2 งานวิจัยเท่านั้นที่ตรวจสอบอิทธิพลของโปรแกรมกีฬาเฉพาะทางที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักเรียน ทั้งสองดำเนินการในสหราชอาณาจักรและตรวจสอบผลการเรียนของนักเรียนปีสุดท้ายใน GCSE (ใบรับรองทั่วไปของมัธยมศึกษา) นักเรียนที่เรียนโรงเรียนโปรแกรมพิเศษมีคะแนนดีกว่านักเรียนที่เรียนโรงเรียนที่ไม่เชี่ยวชาญ การปรับปรุงคะแนนเมื่อเวลาผ่านไปมีมากขึ้นในโรงเรียนที่มีนักเรียนที่มีภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมต่ำในเปอร์เซ็นต์สูง
Mine เป็นการศึกษาชิ้นแรกที่ตรวจสอบความเชื่อมโยงระหว่างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของวัยรุ่นตอนต้นกับการมีส่วนร่วมกับโรงเรียน และการมีส่วนร่วมในโปรแกรมกีฬาเฉพาะทางในออสเตรเลีย
การศึกษาของฉันเกี่ยวข้องกับโรงเรียนมัธยมเจ็ดแห่งและนักเรียนในปีที่ 7-10 ในเขตเศรษฐกิจสังคมต่ำของเมืองเพิร์ท
นักเรียนที่เชี่ยวชาญด้านกีฬาทั้งหมด 68 คนสามารถเข้าถึงเกรดของโรงเรียนสำหรับแต่ละวิชาในช่วงเวลาหนึ่งปี และนักเรียน 73 คนทำแบบสำรวจเพื่อวัดระดับความผูกพันกับโรงเรียน
นอกจากนี้ ฉันยังได้สัมภาษณ์นักเรียน 11 คนและผู้ปกครอง 3 คน
ตลอดจนครู 5 คน และผู้สำเร็จการศึกษาจากหลักสูตร 3 คน เพื่อวิเคราะห์ผลกระทบของโปรแกรมที่มีต่อเกรดของนักเรียน ฉันกำหนดเกรดแต่ละเกรดเป็นตัวเลข (A = 5, B = 4, C = 3) – โดยพื้นฐานแล้วเกรดที่ดีกว่าจะถูกกำหนดด้วยตัวเลขที่สูงกว่า) แล้วเอาเกรดเฉลี่ยแต่ละวิชาในแต่ละปีมาเทียบกัน ในการวัดพื้นฐาน เกรดเฉลี่ยสำหรับวิชาคณิตศาสตร์คือ 3.08 (เกรด a C) ในปีต่อมาเป็นเวลา 3.30 น. แม้ว่าจะยังคงเป็นเกรด C แต่การวิเคราะห์ทางสถิติถือว่านี่เป็นการปรับปรุงที่สำคัญ
นักเรียนในชั้นเรียนคณิตศาสตร์ ครูแสดงบางอย่างให้พวกเขาดู
มีการปรับปรุงคะแนนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนที่เป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรม ชัตเตอร์
คะแนนเฉลี่ยในวิชาอื่นๆ ทั้งหมด – ภาษาอังกฤษ วิทยาศาสตร์ สังคมและสิ่งแวดล้อม สุขภาพและพลศึกษา – ยังคงที่ ระดับความผูกพันของนักเรียนกับโรงเรียนยังคงทรงตัวในช่วงหนึ่งปี
มันทำให้ฉันคิดว่ามันจะส่งผลต่อรูปร่างหน้าตาของคุณในรายการ […] มันทำให้ฉันคิดหนักขึ้นในวิชาเลขและชอบ […] ภาษาอังกฤษและอะไรทำนองนั้น ดังนั้น […] ฉันเลื่อนระดับจาก C เป็น B เป็นภาษาอังกฤษจาก คิดเกี่ยวกับโปรแกรม และถ้าฉันไม่ได้คิดเกี่ยวกับโปรแกรม ฉันคงอยู่ในประเภท C
สิ่งนี้มีความสำคัญเนื่องจากการวิจัยก่อนหน้านี้ได้เปิดเผยความแตกต่างทางเพศในระดับการมีส่วนร่วมในโรงเรียนโดยเด็กผู้หญิงมักมีส่วนร่วมมากกว่าเด็กผู้ชาย
มีข้อจำกัด
การศึกษานี้มีข้อจำกัดหลักสองประการ: การไม่มีกลุ่มเปรียบเทียบและความเป็นไปได้ที่จะมีอคติในการเลือกตนเอง แม้ว่าฉันจะพยายามอย่างเต็มที่ในการรับสมัครทั้งนักเรียนที่เชี่ยวชาญและไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่ก็ยังมีนักเรียนที่ไม่ได้เรียนในโปรแกรมมากพอที่ให้ความยินยอมโดยได้รับการบอกกล่าวเพื่อดำเนินการเปรียบเทียบทางสถิติที่ถูกต้อง
โรงเรียนทุกแห่งที่มีโปรแกรมกีฬาเฉพาะทางตั้งอยู่ในพื้นที่เศรษฐกิจสังคมต่ำของ WA ได้รับเชิญให้เข้าร่วม แต่มีเพียงเจ็ดแห่งเท่านั้นที่เห็นด้วย ดังนั้นจึงเป็นไปได้เฉพาะโรงเรียนที่ครูผู้เชี่ยวชาญทางด้านกีฬามีความกระตือรือร้นและภูมิใจในความสำเร็จของโครงการตกลงที่จะมีส่วนร่วมในการวิจัย
สำหรับโรงเรียนที่เกี่ยวข้องกับการศึกษานี้ โครงการกีฬาเฉพาะทางได้จัดเตรียมสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่สนับสนุนแก่นักเรียน
เป็นสิ่งสำคัญที่นักการศึกษาจะคำนึงถึงความต้องการและความสนใจส่วนบุคคลของนักเรียนในการออกแบบโปรแกรมกีฬาเฉพาะทาง และพวกเขาควรเปิดกว้างสำหรับการพัฒนาโปรแกรมพิเศษอื่นๆ ต่อไป ไม่ว่าจะเป็นกีฬาประเภทอื่นหรือด้านความสนใจอื่นๆ
เว็บแท้ / ดัมมี่ออนไลน์
